Vakantieflarden

Bij het koffieautomaat.

Collega: ‘Mare, lang niet gezien! Vakantie gehad?’

Ik: (met grijns) ‘Jup, net terug inderdaad.’

Collega: ‘Fijn, waar ben je heen geweest?’

Ik: (met nog grotere grijns) ‘Ibiza en Formentera.’

Collega: ‘Ibiza??? JIJ???!!!’

Ja mensen, echt waar. Dit introverte wicht is samen met haar minder introverte vriend op vakantie geweest naar Ibiza en Formentera. Zowel hij als ik hebben regelmatig uitgelegd dat Ibiza heus niet alleen voor party-animals is.

‘Als je meer naar het noorden gaat heb je zelfs hippie’s!’ deden we er vaak nog een schepje boven op 😉

Het waren twee heerlijke weken. Samen hebben we plus minus 30 boeken gelezen, heel wat buffetjes weg gewerkt en zelfs een hippiemarkt bezocht. Kort. Want het was een beetje druk. Door al die shoppende hippies, je weet wel 😉

We hebben in azuur blauw water gezwommen, wit zand tussen onze tenen gevoeld en gefietst tot ik zowat de wens om te leven vergat door oververhitting. Voor de duidelijkheid: het is ook niet zo slim om op het heetst van de dag te gaan karren…

Op Ibiza zijn we onder andere:

• Wezen eten bij Project Social Bar & Kitchen. Ik kan uit eigen ervaring zowel de Luna burger als de gewone bonenburger van harte aanbevelen. Neem er vooral de grof gesneden huisgemaakte frietjes bij. Met lekker veel zout. Ook heerlijk: de ijskoffie met geschuimde amandelmelk en de verse gemberlimonade. De mensen van de bediening waren stuk voor stuk relaxt, de muziek super chill, de bierkeuze enorm. Voor wie dat lust. Deze plek zat heel gunstig ten opzichte van ons hotel dus we zijn er wel 3 keer neergestreken.
• Wezen eten bij Taco Paco. Een lange wandeling met een protesterende enkel van H., maar wat een eten. Toen wij aankwamen was het er super druk en ik weet waarom. Nom nom nom. Wij waren de enige toeristen en werden gezellig op oude leunstoelen tussen de locals geplant. Jeej!
• Wezen eten bij Caos. Wij hebben het filiaal aan het water in Santa Eulalia del Rio 2 keer bezocht. Mooi uitzicht, veel schaduw en echt sprankelend vers eten. Veel keus voor zowel flexitariërs als vegetariërs. Salade met gecaramelliseerde tempeh anyone? Yes, me me me!
• Wezen eten bij Café Del Mar in San Antonin. Inderdaad, het cafe van de muziek. Het was keken en bekeken worden met veel te dure liflafjes, maar leuk om mee te maken. En ja, er was een DJ aan het draaien 🙂
• Wezen eten bij een vestiging van Passion cafe aan de Sunset Boulevard. In een soort open schuur locatie aan een hele drukke straat paralel aan het strand. Zo’n straat waar de half naakte, roodverbrande, medisch verdwaasde en cosmetisch veranderde toeristen rond paraderen. Altijd op weg naar een nog hippere plek. Dat Ibiza dus. Ik klemde het menu stevig vast en bestelde extra worteltaart. Met wel 3 suikercrème laagjes. 
• Wezen eten bij LoveEat op onze laatste avond voor vertrek. Totaal toevallig tegen gekomen op weg naar iets anders. Eerst liepen we door want de locatie is niet echt inspirerend maar we zijn er voor terug gelopen. And I’m glad we did! Wat een fijne plek! De kok kwam vertellen over het dag menu. Alle mensen die daarna het eten kwamen brengen deden hun werk met duidelijk plezier. En het meest verassende was dat ze huisgemaakte seitan hadden in het menu. In Nederland heb ik daar geen goede ervaringen mee. Heb je wel eens die taaie brokken uit de natuurwinkel geproefd? Nou, dit was van een heel andere orde. Zacht en soepel, perfect bij de geroosterde groenten. Een smaakexplosie.

Bij World of Flavours heb ik handgemaakte bonbons en chocolade gekocht en daarna ook nog eerlijk met H. gedeeld. Bless my heart. Thank you 😉

Op Formentera hebben we minder ‘buiten de deur’ gegeten. Dat kwam vooral omdat het hotel waar we zaten de meest geweldige buffetten verzorgde. Van het soort 7de hemel eten. Waar je oneindig van mag pakken. Ja, dat is zeer decadent. Iets om van na te genieten als je thuis weer ‘gewoon’ boontjes met aardappels eet…

We zijn voor lunch een keer neergestreken bij CaNaPepa in San Francesco en dat is ook een echte aanrader. Zingend van “we’re going to San Francisco” zat ik op de fiets. Dat was wel passend. Mooie inrichting – zelf de toilet was prachtig.

Ook de strandtent waar we terecht kwamen na een bijzonder verschroeiende fietstocht, Es Ministre, verdient een vermelding. Vanwege de verse Dorade vis die H. at en mijn mozzarella met tomaten salade. De enige vega optie maar de tomaat smaakte heel anders dan thuis. Misschien vanwege de vakantie ervaring of toch door die enorm grote Spaanse tomaten. Wat denk jij?

Maar vooral vanwege de ober die in deze tent rond liep. Hij heeft mijn hart gestolen. Ik was aan het zweten als een os, mijn gezicht was Spaanse tomaat rood en ik voelde me wel eens beter toen we daar neerstreken. Hij wierp een blik op me en bracht vervolgens een servet vol ijsblokjes naar met toe. ‘It’s the best!’

The kindness of strangers. Bless his heart.

Een aantal mensen zijn me echt bij gebleven. Wellicht komen ze in de toekomst voor in een verhaal. Observaties noem ik tegenwoordig research!

Zo was er:

• De wat rondbuikige receptionist. Op mijn “hele gekke” vraag of ze toevallig een stel krukken hadden in het hotel reageerde hij laconiek: ‘That’s not the strangest question by far!’ Vervolgens dook hij het hok achter de receptiedesk in en hield de 2 krukken met een overwinningsgebaar boven zijn hoofd.
• De van oorsprong Oostenrijkse Inga. Onze tourgids voor de “Sunset ‘catamaran’ cruise”. Een dame van ver in de 60 met glitter cowboy laarzen. Haar haar wit met zwart geverfde puntjes. H. fluisterde: ‘Ze doet me ontzettend aan iemand denken… wacht, ik weet het bijna! Cruella de Ville!’ En hij had zeker een punt. Inga vertelde dat ze ooit in haar jeugd op Ibiza is blijven hangen en er nooit meer is weg gegaan. Haar Spaans vloeiend, haar Engels met charmant accent. Ze drilde haar groep ‘sunset lovers’ met ferme hand richting de boot. En na de zonsondergang bracht ze al haar schaapjes weer netjes thuis. Het maanlicht weerkaatste in haar laarsjes.
• De strandtent gigolo. We gingen schuilen voor net die ene regenbui. Deze hipster zette de muziek hard terwijl het plenste en wij brachten een uurtje door met de vetste Ibiza grooves die je maar kunt bedenken. Ondertussen was hij wel heel vriendelijk met alle mooie jonge strandverlaatsters.
• Het eenzame Nederlandse modellen meisje in de witte bikini. Net uit met haar vriendje, hard gewerkt en nu toe aan rust. Ze had het nog niet gevonden. We hebben haar aangeraden ook te gaan fietsen…
• De cosmetisch veranderde dame in ons laatste hotel. Dwalend liep ze door de gangen, zat even in designer kleding op een stoel bij het zwembad en stond om 6 uur ’s ochtends weer volledig gestyled bij de balie van het hotel. Haar lippen en borsten pront vooruit. Het voelde ongemakkelijk om haar aan te kijken. Gelukkig had ik daar verder ook geen reden voor. Ze kwam verloren op me over.
• De best geklede man ooit. Dit was een spektakel. Op een strand met halfnaakte mensen is er niet veel meer om van op te kijken zou je denken, toch? Mis. Toen meneer arriveerde draaiden de nekken zich 180 graden en vielen monden open. De dame naast hem viel eerlijk gezegd wat weg tegen de opvallende verschijning van haar partner. Zij was een rondborstig geval met donker lang haar, dat is alles wat ik nog weet. Hem daarentegen kan ik zo uittekenen. Bijna 2 meter. Zijn lange ledematen waren haarloos en geolied, als geboend ebbenhout. Hij droeg een rieten bolhoedje, een pastel roze gebreide kabeltrui, een khaki kleurige korte broek met bandplooi en lichtblauwe bretels. In zijn ene hand hield hij een paar blauw gebloemde leren veterschoenen, in de andere een Luis V tas. Waarschijnlijk een echte. Hij had door dat de meeste gasten hem bekeken. Delicaat bewoog hij een hand voor zijn mond en stage-whispered: ‘Oh boy, everybody is watching us.’ En ik dacht: Of course we are – you’re like a flower in the desert!

Op naar een volgende vakantie. Ik denk dat ik het eiland gevoel nog meer moet cultiveren!

PS: De boeken die mij zo bekoorden tijdens deze reis?

De ‘Dead end job’ serie van Elaine Viets. Boek 3 gaat over werk in een call center en is een waar horror verhaal door de herkenbaarheid 😉 In elk boek gaat iemand dood en is er een charmante bijrol voor Thumbs, de kat met de 6 tenen.

Ook de 2 novella’s ‘The Black tides of Heaven’ en ‘The Red treads of Fortune’ van J.Y. Yong waren erg goed. Aangeraden door mijn SF docent. Het genre is Silk Punk. Silk Punk: dat alleen al klinkt tot de verbeelding sprekend, toch?