Verlangen

Waar verlang ik naar.

Naar zo veel en naar zo weinig.

Naar de hond uitlaten zonder dat hij blaft.

Naar eten als ik er aan denk, altijd schone lakens.

Naar verre oorden waar ik niemand ken.

Maar gekend word zonder woorden.

Wanneer verlang ik naar…

Alle tijd en alle dagen.

Wat verlang ik naar…

Onmogelijke zaken.

Wat verlang ik naar…

Stop.

Onlangs stelde iemand mij de vraag: Waar verlang je naar?

Ik kon niet meteen antwoorden.

Stel je voor dat ik de vraag doorspeel naar jou: Waar verlang je naar?

Weet je het al?

Ik verlang naar ondefinieerbare ruimte. Buiten. Een open space. Een vlakke steppe. Nee toch een berg landschap. Met bomen. Onder sterren of een blauwe hemel. De zee die tegen kalksteen slaat. Of een wit gebouw met strakke lijnen, stoere muren. Vrijheid door beperking of juist onbegrensde vrijheid. Een nieuwe weg ergens naartoe.

Naar de geuren van mijn lief. Vergetelheid door huid op huid.

Het sap van zon warme tomaten, zeewier met rijst of zoute karamel.

Impasses doorbreken, uit een zelfgekozen pauze stand.

Weten tot in je tenen, warm tot in je hart.

Dat klinkt allemaal nogal vaag. Dat ben ik ook op sommige momenten. Blijkbaar lees jij nu mijn vage moment.

Sterkte!

En toch is mijn grote verlangen best mooi in balans met af een toe een moment van duidelijke vervulling.

Let op: Een goed voorbeeld van zelf veroorzaakt vervuld verlangen en klein geluk zijn internet bestellingen. Het is heel heilzaam om dingen voor jezelf te kopen, dat is voor mij instinctieve kennis 😉 Ik hou van het hele proces van rustig online een bewuste en goed geïnformeerde keuze maken, wikken, wegen, klikken, vergelijken, digitale mandjes, iDeal of PayPal, anticiperen, ontmoeting met de post persoon. Niet altijd dure zaken, maar klein en fijn. En jij bepaalt waar jouw geld heen gaat. Buy the change 🙂

En de goed gevulde magische warenhuizen in de lucht met oneindige bevoorrading zijn er gewoon. Mensen, wat een leven – wat een wonder!