@Home

Het nieuwe werken is thuis. Voor veel mensen en ook voor mij. Je leest allerlei goede tips om een zo normaal mogelijk werkritme aan te houden en structuur aan te brengen in je dag. Mijn dag ziet er nu ongeveer zo uit:

06.30 uur: De wekker gaat. Ik douche en sla dat rotklusje om de douche wanden af te drogen met een trekker nu eens niet over. Heck, ik neem zelfs de grond mee want dan heb ik die eerste squat oefeningen al binnen.

07.45 uur: Een kwartier lang heb ik contact met mijn directe collega’s via Skype Business. We lachen en zwaaien naar elkaar. Alles gaat goed.

08.15 uur: ik eet toast met Hüttenkäse, neem een vitamine pil en drink een kop thee.

08.30 uur: Mijn dienst aan de telefoon begint. Aan mijn kleine bureautje probeer ik plek genoeg te vinden om mijn muis te bewegen. Het technische gedeelte van online thuiswerken gaat wonderlijk goed. Tot ik thee over mijn toetsenbord laat vallen… In stille paniek doe ik 2 stappen naar de badkamer voor een handdoek en weer 2 stappen terug. Mijn vriend zit net in een conference call in een andere kamer voor zijn eigen werk. Hij heeft nog niets door. Helaas. Het toetsenbord is toast. Wat ik ook doe. Het toetsenbord dat ik dus van mijn vriend heb geleend speciaal voor het thuiswerken… Ik zucht behoorlijk hard. Mijn vriend steekt zijn hoofd naar binnen en werpt een incasserende blik op de drama locatie.

“Sorry maar ik heb net iets heel doms gedaan,” begin ik. Hij wuift echter mijn verhaal weg en komt aanzetten met een ander toetsenbord. Wireless. “Dat andere toetsenbord lag toch al 10 jaar stof te vangen, misschien werkt deze sowieso wel beter!” Oef, dat scheelt. Crisis afgewend. Sterker nog, het nieuwe toetsenbord is veel kleiner dus meer ruimte om mijn muis te kunnen gebruiken. Score! Ik hoef nog niet aan de drank… Niet iedereen heeft zo’n privé IT helpdesk thuis. Er lopen ook geen kinderen rond die geëntertaind moeten worden. Ik tel mijn zegeningen

09.45 uur: Ik heb net een ingrijpend gesprek gehad met iemand die haar man heeft verloren. “Aan het eind van zijn leven was mijn man depressief en de administratie is een puinhoop. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik heb hulp van de gemeente maar die balie is nu dicht. Dus bel ik jullie maar. Ik heb niemand anders.”

10.15 Ik bel weer verder. Mijn hoofdhuid jeukt. Online bestel ik nieuwe shampoo en conditioner. Veel te duur. Maar ik kijk er nu al naar uit!

12.00 uur: Lunch. Iets waar ik normaal ook enorm naar uit kijk. Nu heb ik nauwelijks honger maar zet toch maar de eettafel vol met broodjes, kaas en salade. Dat is best normaal, toch? Samen eten we, lezen het corona nieuws en drinken een bak koffie.

12.30 uur: In de middag wisselt het bellen af met een webcare dienst. Fijn! Veel mensen vragen de normale dingen en klagen over hun situatie. Net als anders. Ik geniet met volle teugen en mijn vingers vliegen over het nieuwe toetsenbordje.

13.30 uur: Ik voel nu al dat ik ‘snackish’ begin te worden. Ik haal nog maar een bak thee beneden. Mijn Fitbit vindt sowieso dat ik meer moet bewegen.

14.30 uur: Ik neem een pauze. In de tuin draai ik rondjes met mijn hoelahoep. No kidding. Die hoepel heeft een diameter van 1,5 meter dus is het ideale sportmiddel in deze tijd. Mijn vriend kijkt verbijsterd toe. “Waar komt dat ding nou opeens vandaan?” “Tja, van zolder. Hij komt uit mijn vorige leven toen ik nog niet bij je woonde. Zat ergens in een doos.” Ik hijg een beetje, het is best intensieve beweging dat hoelahoepen. Mijn Fitbit is helemaal happy met me.

15.10 uur: Een pakketje aan de deur. De gekste dingen bestellen we nu. Dit is de voorraad koffie waar ik niet zonder wil zitten. Ik klets met de bezorger, die keurig op afstand staat. Ik weet zijn voornaam inmiddels. Het is best gezellig.

15.15 uur: Ik loop een rondje door de keuken. Is goed voor me.

16.00 uur: Die boterkoek die ik had gekocht voor een ander moment is al lang op.

17.00 uur: Mijn werkdag zit er op. Ik staar naar het afgesloten scherm. Ook in leengebruik van mijn vriend. Normaal werk ik alleen op een laptop thuis. Reistijd naar huis heb ik niet. Wat nu? Ik hoor plots een enorme herrie uit de tuin komen. Mijn vriend is aan het klussen geslagen en heeft de elektrische zaag aangezet. Ik denk dat ik mijn leven ga wagen in de supermarkt. Misschien hebben ze nu wel toiletpapier…