Jeuk

Ik fiets tegenwoordig naar mijn werk. Op een e-bike. Heerlijk zoeven door landelijke gebied. Langs een watertje, door akkers en door het bos (langs Theehuis Rhijnouwen). En door park Nieuw Wulfen, bij Houten in de buurt. Daar kun je helemaal hard gaan!

De eerste 2 dagen op mijn nieuwe fiets ging ik voor mijn gevoel wel erg hard maar dat was snel over. Nu scheer ik met ongegeneerd genoegen door alle bochten. Vergezeld door het geruststellende gesuis van de accuaandrijving.

En ik heb echt een beest van een accu achterop. Wel 650 watt. Ik trap lekker mee dus gemiddelde snelheden van 28 km per uur haal ik regelmatig. Eigenlijk stom dat ik geen helm op hoef…

Anderhalve week geleden heb ik mijn idyllische fietsroute in moeten ruilen voor een meer urbane fietsensnelweg. Met heel veel stoplichten helaas. Namelijk het fietspad langs de Uithof richting Zeist. Alleen het laatste stukje is nog landelijk te noemen.

Waarom? Aardig dat je dat vraagt!

Vanwege jeuk. Ernstige jeuk. Op mijn enkels, aan de binnenkant van mijn knieën, mijn onderarmen en in mijn nek net onder de haargrens.

Terwijl ik zo lekker zomers gekleed door de landerijen aan het zoeven was werd ik blijkbaar onzichtbaar belaagd door de haartjes van de processierups.

Niets vermoedend reed ik onder wat eiken door. Hé, ze hebben opeens allemaal leuke versiering gekregen. Mooi hoor, die rood met witte lintjes om de stam. En hé, wat doen die mannen in blauwe pakken opeens aan de kant van de weg? Bomen leegzuigen? Arme mannen, in de hitte in zo’n pak. Beetje overdreven… Ik fiets lekker door met de wind in mijn haren en zon op mijn rug. Dacht ik.

’s Avonds kreeg ik dus die jeuk. Door bultjes die op muggenbulten lijken maar het niet zijn. Prikweg gel helpt voor geen meter. Dus ik blijf maar sukkelen en krabbelen. Precies wat je niet moet doen. Mijn enkels zien er niet uit!

Je gaat je toch allerlei raars in je hoofd halen. Hebben we soms vlooien (van de hond) of bedwantsen (van de B&B in België) of luizen (van wie weet weet waar)???

Vriendlief had nergens last van dus dat was allemaal redelijk onwaarschijnlijk. Maar toch. Op aanraden van hem ben ik gaan Googelen met de zoekterm  processierups symptomen. En bam. Dat was het dus.

Bij de drogist zijn de aloe vera producten op. Een bezwete medewerker vertelde dat het spul niet is aan te slepen. “Kom morgen maar terug, misschien heb je geluk,” zei ze. “Ik krijg hier hele klassen binnen die er om vragen. Allemaal onder de jeukbulten!” Terwijl we praten kwam er een moeder met huilend jeukend kind binnen. Of er nog aloe vera was.

Mijn moeder mailde dat je ook de bladeren van de weegbree kunt kneuzen zodat je een papje krijgt tegen de jeuk. Ik ga maar eens op jacht!