Likeurwortel

Wat is de Nederlandse vertaling van het Engelse woord ‘licoriceroot’? Zoethoutwortel. Toch?

Sommige mensen vinden blijkbaar van niet en vertalen het als likeurwortel. In gerenomeerd studiemateriaal nog wel…

Tja.

Echt waar.

Mijn moeder die een opleiding doet beschreef dit aan me en we hadden allebei zoiets van: “Seriously?!”

Maar ik vraag me dan wel af:

Hoe zou een likeurwortel er uit zien? Groeit hij onder een boom of struik?Onder of boven de sneeuwgrens? Onderwater?

Misschien zijn er wel speciaal getrainde honden nodig die helpen om deze bijzondere wortel op te sporen. En dat je ze dan moet behoeden voor het opeten ervan.

Want…

Tja…

Likeur en honden is vast geen goede combinatie he?

En dat de wortels dan voor veel geld aan restaurants worden verkocht. Net als truffels. Of tonijn.

En dat mensen dan zeggen: “Nee, doe mij maar geen glas. Ik eet mijn likeur liever van een bordje. Nee, dank u. Geen cacao poeder. Geen ijs. Gewoon puur… Oké, een beetje slagroom erbij kan geen kwaad. Denk ik. Doe maar. Ik waag het er op!”

Misschien is de likeurwortel zo bijzonder dat hij illegaal wordt. Dat mensen je vanuit donkere steegjes toe gaan sissen: “Hee, pstt, wil je L kopen? Ik heb 100% puur. Bij mij geen aanlengde sh*t!”

Of misschien heb je speciale clubs waar een jury bepaalt wat de beste likeurwortels van het jaar zijn. En er dus eerst flink geproefd moet worden. Zo’n club waar je dan al veel geld van te voren betaalt om naar binnen te mogen. Of waar je ouders al lid van waren. Zo’n club ja… Onder het mom van goede doelen steunen.

Misschien is de likeurwortel wel een wonder ingrediënt voor in cosmetica. Om al die levenslijnen op te vullen.

Of een medicijn tegen het leven zelf. Geen depressieve dagen meer. Geen enkele. Eet smakelijk!

Of draaf ik door en is er gewoon sprake van “lost in translation” en verder niks? You tell me!

In ieder geval ga ik mijn ogen goed openhouden voor onverklaarbare gebeurtenissen in het nieuws. Dat ik dan kan zeggen: “Kijk, dat is nou een bijwerking van te veel likeurwortel consumptie. Ha!”

Ik had laatst een nachtmerrie.

Waarschuwing: lees niet verder als je een gevoelige maag hebt!

Uit mijn ringvinger groeide een bloem. Zachtroze. Heel mooi. Maar die bloem moet natuurlijk ergens uit groeien. Dat zat me dwars. Dus de bloem toch maar geplukt met pijn in mijn hart. En wat denk je? De wortel had zich via mijn vinger als een dikke, witte, glibberige udon noodle door mijn hele hand genesteld. Uitrekken duurde uren. Tot er niets anders van mijn hand over was dan een leeg omhulsel dat aan mijn arm hing. Flapper de flap. Horror!

Het heeft even geduurd voor ik weer Japanse noedelsoep kon eten. Eigenlijk nog steeds niet. Want als ik het zo schrijf word ik weer misselijk.

Hoe verzint mijn hoofd dit soort beelden? In mijn slaap nog wel. En ik had niet eens een likeurtje op. Of op zoethout geknaagd.

“Dank voor de melding van deze vertaalfout. We zullen de redactie hiervan op de hoogte brengen”, schreef de klantenservice van de opleiding.

Tja.

Misschien moeten we dat soort dingen eigenlijk niet melden. Misschien ontstaan zo wel totaal nieuwe soorten.