Feestje

Cartoon is van Debbie Tung. Schrijver en tekenaar van het geweldige boek “Quiet Girl in a Noisy World: An Introvert’s Story”. Een aanrader!

Ik WAS pas jarig. En ik heb toen zomaar een feestje gegeven in de tuin. Met bbq… In het kader van grenzen verleggen haha. Met deze actie verbaasde ik vriend en vijand (vooral mezelf dus). Want dat doe ik anders noooooiiitt!!

Een feestje organiseren of bezoeken klinkt normaal voor mij als een potentieel rampenplan. De voorbode van een traumatische en energie vretende ervaring. Maar dat was het niet deze keer! Het was leuk! Pfff…

Nou heb ik natuurlijk mijn LEUKE gasten ook met zorg uitgekozen en op zeer korte termijn uitgenodigd.

Iedereen kon ook zomaar, gelukkig. Want stel: dan nodig ik eens mensen uit en dan kunnen of willen ze niet…  Arrchhhh 😉

Achteraf een slimme zet om het zo kort van te voren te beslissen.

Zo kon ik niet te erg in de zenuwen schieten. Want dat doe ik. Voorbereidingsstress en keuzestress. Niet door mij uitgevonden, wel op mij van toepassing. Die vervelende spanning in mijn buik van te voren, altijd als ik iets met veel mensen ga doen. Zelfs dingen die ik wil. Herkenbaar voor andere introverten?

Anyway… Het was dus gewoon echt leuk deze keer! (Ja, ik zie ook wel dat ik het woord ‘leuk’ vaak heb gebruikt in deze tekst… Jeeshh!).

Door het zachte weer had iedereen (en ik dus) lekker veel ruimte en personal space. Het was niet zo’n “we-zitten-in-een-kringetje-en-weten-bij-god-niet-meer-waar-we-het-over-moeten-hebben-oh-wacht-hoe-is-het-met-de-extra-klikos-van-de-gemeente?” gedoe. Dus, dat was al een plus!

In plaats van deze small talk horror werden er grapjes gemaakt (geef mij die ene vega bal maar) en DIEPZINNIGE vragen gesteld (waarom vind je het zo fijn om al zo oud te worden?) door mensen die dan luisterden naar het antwoord!*

Plus: er waren 2 appel kruimel taarten (jeej!).

Omdat mijn energie voorraad in grote groepen meestal met rap tempo achteruit gaat was het extra fijn om mee te maken dat dit niet altijd het geval hoeft te zijn. Dit keer geen social hangover the day after. Wat me sterkt in de overtuiging dat ik in de juiste groep ook ik zonder energie depletie kan doorbrengen. Dubbel jeej!

Dank daarom aan al mijn verjaardagsgasten. Jullie waren geweldig en weten wel wie ik bedoel 🙂

PS: Een andere ervaring waar ik nauwelijks iets merk van depletie zijn de studiedagen van mijn schrijversgroep. Daar kom ik altijd moe maar vol energie van thuis. It’s probably all about finding your tribe 😉

* “Nou gewoon. Omdat het super cool is dat ik het al zo lang gewoon ‘Doe’. Je weet wel: ‘Leven’. Als je bedenkt wat er allemaal fout kan gaan is het een wonder.” **

** Ik BEN een optimistisch mensch maar toch… 😉